W końcu który hodowca dałby psa do domu, gdzie nie wszyscy akceptują jego obecność ? Za rok jednakże sytuacja ma się zmienić, planuję wyjazd na studia i chciałabym wtedy kupic sobie upragnionego psiego towarzysza.
Czy ktoś z was zetknął się z taką sytuacją ? Chciałam się was po prostu zapytać, czy to dobry pomysł. Ja na studiach będę jak już pisałam dopiero za rok, więc w zasadzie nie wiem jak tam jest. Znajomi straszą, że to całe dnie nieobecności i harówki, że nie ma czasu na psa, ale z drugiej strony znam kilka osób, któe ten czas znalazły.
Nie żałuję tego, ale czasem było bardzo ciężko. Jest wiele sytuacji, których nie da się w żaden sposób przewidzieć. Chyba miałam dużego farta, ponieważ Hades okazał się wyjątkowo kochanym psem, takim samoukiem poniekąd. Finansowo też byłam wykończona, szczególnie gdy musieliśmy jeździć do kliniki do Lublina. A niestety z góry rodzice mi zapowiedzieli, że mój pies i mój "kłopot", więc wszystkie obowiązki (także zorganizowanie finansów) należały do mnie. Przy szczeniaku jest dużo roboty, a na poczatku trzeba się najbardziej przyłożyć bo to z pewnością zaprocentuje w przyszłości.
na szczescie ze mialam umeczona noca odpracowana kase za projekty (ktora miala isc na cos innego, no ale..) i dzieki temu moglam Ziemniaka leczyc. W innym wypadku nie wiem co bym zrobila. Rodzice moze by mi pozyczyli, ale pozniej sluchac ich jakim bledem bylo brac sobie psa na studiach to ja bym nie zniosla 
