Historia rasy
W miotach bullterrierów normalnej wielkości zawsze pojawiały się mniejsze osobniki. Utrwalenie typu nastąpiło przede wszystkim dzięki dążeniu hodowców do stworzenia psa miniaturowego, który jednak zawsze pozostawał w cieniu dużego bulllerriera. Miniatura, propagowana także jako piesek dla pań, nie zrobiła kariery. Rasa ta została bowiem wyhodowana do walki, a nie jako ozdobna. Pies ten nawet mały, nigdy nie nadawał się do eleganckich salonów. Wszędzie gdzie się pojawiał, zdawał się mówić: "Ja już jestem, a gdzie jest szczur?". Bardziej popularny był na tyłach kamienic w mieście, gdzie roiło się od szczurów. Mieszkańcy byli wdzięczni małemu, niewymagajacemu mordercy szczurów, nie potrzebującemu dużej przestrzeni. W 1918 roku jego księgi rodowodowe zostały zamknięte. Wydawało się bowiem, że rasa wyginęła. Szczeniąt nie zgłaszano do rejestracji, ponieważ ich prawdziwych zwolenników nie obchodziły rodowody i wystawy. W latach 30. bullterrier miniaturowy znów się pojawił. Na skutek łączenia go z bullterrierem normalnej wielkości i rezygnacji z ograniczenia masy ciała, obecnie jest on wierną kopią swojego większego brata, obdarzona wszystkimi jego zaletami.
.
