zdjęcia przedstawiające pomnik wykonane przez : Derek'a Reich'a, pozostałe : autor nieznany.
Patsy Ann była bull terrierką urodzoną 12 października 1929 roku w Portland. Do miasta Juneau ,z którym poniekąd związana jest jej historia przybyła jako szczenię i w tym samym mieście zmarła ( 30 marca 1942).W trakcie jej pogrzebu tłum ludzi przyglądał się jak jej trumna została opuszczona do wody Kanału Gastineau w miejscu gdzie do dziś znajduję się jej posążek. Cierpliwie oczekujący .
Historia ? Proszę bardzo.
Patsy Ann od urodzenia była głucha jednakże co zadziwiające -w sobie tylko znany sposób zawsze "słyszała" gwizdy nadpływających do portu statków nim jeszcze stawały się widczone na horyzoncie.Wówczas to pędziła na nadbrzeże sygnalizując zbliżający się statek.Nigdy się nie myliła.Jak donoszą pewne żródła ( goggle znaczy się
) pewnego dnia tłum ludzi w skupieniu i zniecierpliwieniu jednoczesnie oczekiwał na statek - jednakże podane im informacje były błędne w czego rezultacie zgromadzili się w nieodpowiednim doku.Patsy Ann nakierowała ich na właściwy po prostu co sił biegnąc w stronę odpowiedniego miejsca.Życie Patsy upływało nieomal sielsko,między etatowym życiem portowym miała też swoje małe przyzywczajenia
.Zwykle w przerwach w oczekiwaniu na statki socjalizowała sie z lokalną społecznością odwiedzając restauracje,bary sklepy ( gdzie była rozpieszczana ulubionymi przysmakami). W zasadzie była głęboko zakorzenioną częscią krajobrazu 
W latach 30 Patsy Ann stała się symbolem,pewnego rodzaju elementem kultury a już na pewno najbardziej fotografowanym psim bohaterem ( podobno w tej materii zwyciężyła nawet z Rin Tin Tinem
) Jej wizerunek wykorzystywany był nieomal wszędzie : na kartkach, lokalne magazyny,ogłoszenia a w 1939 lokalny pisarz stworzył "małą opowieśc" zatytułowaną "Patsy Ann". Do Juneau przybywali ludzie ,dla których urocza suczka była niejako atrakcją turystyczną i stanowiła intrygujący punkt na mapie wycieczek w tym okresie. To się nazywa dobry chwyt marketingowy dziś Z biegiem czasu Patsy Ann zmieniła zakres obowiązków- jej charakterystyczny chód nie pozostał odporny na reumatyzm ( nurkowanie w zimnym Kanale mogło byc przyczyną),nAdwaga ( Patsy Ann jako ulubiennica maynarzy dostawała różniaste przysmaki
) jednakże nadal dzienie sekundowała napływającym statkom.Psina była bezdomna ale otoczona wieloma przyjaznymi ludźmi,którzy opiekowli się nię nieustannie i umilali jej życie,które idyllicznie wiodła w Longshoreman's hall .Tam też odeszła.
Dzięki sympatii jaka wzbudziła dzięki poświeceniu z jakim wypełniała swoje obowiązki - jej pomnik oraz tablica pamiątkowa przedstawiają ją jako oficjalnego "witającego " w Juneau (Alaska).
50 Lat po jej śmierci postawiony zostal równiez pomnik (stworzony przez artystkę Meksykańską Anna Burke Harris) umieszczony na nadbrzeżu,które było jej tak bardzo znane .Przedsięwzięciu patronowała grupa oficjalnie określająca sie mianem "Przyjaciół Patsy Ann".Sam pomnik został utworzony z włosia pochodzącego od psów z całego świata ( zostało to wkomponowane w odlew z brązu). Miało to symbolizować oddanie,poświęcenie psów jako istot wyjątkowych.Takie metafizyczne połączenie dusz wszelakich psów : małych ,dużych,pięknych i tych pięknych mniej,grubych,chudych,rasowych i kundelków ( poprawnośc polityczna i różne tendencje w nakazują mi tu także dodać : "oraz psów w typie ")
...itd.3 lipca 1992 pomnik został uroczyście odkryty .Patsy Ann siedzi sobie jak przed laty i wciąż wita tysiące turystów przybywających do Juneau.
